Lügati derinlemesine ihlal eden bir yangın bu…
Belki de ruhun uçuştuğu
Buğulu bir yalnızlık
Kabrin sedef hikmetine binaen
Aşkı ifa eden bir hüküm
Yerde kalmadı da şunca hüzün
Yüzüme gözüme bulaştı adeta
Kaykıldığım eksende
Mavi düşler heba oldu, azizim.

Göğün kompartımanlarında canhıraş bir telaş
Kavisli yüreğin de mermer mezar başlığı
Hem bunca şiir sığmaz da kabrimdeki sefalete.
Kaç öğündü sırtlandığım
Öğrendiğim kadar yaftalandığım
Aşkın devasa hürmeti
Gök gözlü bir serzeniş
Sadece aşka ve Rabbime taptığım.

Mavi bir kuşsam eğer
Boş boğaz imgelerin nezdinde
Kara kuru bir seda
Bir katıksız acı ki düşman başına.
Ölü eti yiyen açgözlü zalim
Bir selamı esirgediler günbegün
Yetmedi ayyuka çıktı yalnızlık
Nur yüzlü doğasında saklı evrenin
Bunca vukuat
Akla zarar ki nasıl da devasa bir hikmet
Zılgıt yiyen bir gölgeden öte
Varlığıma dolan hezeyan
Tabiri caizse doğduğum günde saklı meram.

Elbet gerisin geri kaçmak rahmine evrenin
Doğmak ne kelime?
Doğarken hüzün ve gece
Kabir azabı yatıya kaldı matemimle
Tek sığındığım sendin belki de
Katıksız hasretin
Yangın yeri cüreti
Toplayıp da tası tarağı
Göç mevsimine de ne kaldı şunun şurasında?
Hurra, sefil kalemim…
Ah, bitmedi gitti de matemim
Yanmak ne kelime
Yangından büyüktür benim hüsranım.