1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
458
Okunma
Ay süzülürken omuzlarımdan gölgeme
Karmaşık düşüncelerle bezenmişim
Beşik gibi sallanır dünya az öteme
Hasretten yerlere tuşa serilmişim
Kırıldım bülbülün gülüne nagmesine
umudunu yitirmeden beklemesine
Sabırla vuslata ermeyi bilmesine
Ondandır yar yüzünü güle benzedişim
Sessizliğin içinde nefesim dinlerken
Fırtına kopan yüreğim deli eserken
Sancın çektiğim itirafımı gizlerken
Anladımki vuslat kurgulayan benmişim
Dagıma tepeme kara bulut çeken
Sağanakla bahçeme çiçekler eken
Zincirler geçirip boynuma sürgün eden
Kalbime derin yaralar açan senmişsin
bir ömür yetmezkiyi dinlerken babadan
Hızlanarak zaman tüneline dalmadan
Geçeyim derim hüzünlerle dolmadan
Yapamıyorum tüm benliğimle senmişim
5.0
100% (3)
Cevap Yaz