işte bu bizim hikayemiz

nerede başlamıştı

nerede bitmişti

hiç bilemediğim

başlarken çocuk gülüşlerini

bırakmıştın dizlerime

tohum gülüşler elbisemde

yürüdüler

gıdıkladılar

dudaktan düşen öfkemi aldılar

benden

tutuk gülümsemem

çizgilerini aştı

kahkahaları serdi

hoyratça

gün koştu gülücük taştı

gün düş’tü ağlamak düştü

gün gel’di ses sustu

sustum

sustun

biz

nerede başladık

neye güldük

neden ağladık

niçin sustuk

söylenmemiş sözlerim var

aklıma paldır küldür düşüşlerin var

tutup bırakamadığım sensiz atamadığım

gülüşlerim var

tütüp tütüp tütüne sardığım

özlemlerim var

akıp akıp durmayan söz dinlemez

yüreğim var

işte bu bizim hikayemiz

ne deniyordu

gülünce arkadaş

ağlayınca dost

susunca aşk

" özledim "

adı her ne haltsa

arkadaş,dost,aşk

ben

" yar’ım "

derim

sen ne anlarsan...

SİBEL KARAGÖZ