Kırılmış fayım

Okunu fırlatacak çekilmiş yay gibiyim
Kopmaya müsaitim, artık germeyin beni
Patladı patlayacak kırılmış fay gibiyim
İçimi boşaltacam artık yormayın beni

Yüreğim yaralandı, parça parça döküldüm
Aç gözlü sofrasında, boynu bükük dikildim
Yükümü omuzladım bir kenara çekildim
Kulakları kapattım artık sormayın beni

Nefsine sahip çıksın, nefes alıp verenler
Yaralarım üstünde, zevk-i sefa sürenler
Kartal gibi yüksekte, her halimi görenler
Gözlere perde çekin artık görmeyin beni

Artık adetten oldu, boşa kürek çekmeler
At gibi şaha kalkmiş, söz veripte ekmeler
Düşenin dostu olmaz bir de dosttan tekmeler
Kolum kanadım kırık artık sarmayın beni

Aras’ım kalpte sevgi, budur benim zaafım
Hatam var ise benim, tüm dünyayadır affım
İnan ki siyahım yok, boydan boya şeffafım
Vücudum sırça gibi, artık kırmayım beni

İSHAK ARAS
ishakaras( mihman)
26 Nisan 2020

üstadların inci kaleminden

Sükutuma bakarak hiç kimse yanılmasın
Sonsuza dek sabredip susacak sanılmasın
Bırakın bir kenarda esamem anılmasın
Boşaldı zembereğim artık kurmayın beni...

Mirim, üstadıma teşekürler


Sonunu düşünmeden geldi gitti yolunda
Bir selamda vermedin kapıldın el selinde
Daha da olacak mı sevdiklerim solunda
Kırmızı gül takmadan artık germeyin beni..

Yorgun bakışlar, üstadıma teşekürler

Ekinler eğmiş başak bilin ki dirayetli
Toprak olmuş kefil hak bilin ki emanetli
Yanılma gece şafak bilin ki döner demli
Tabut kefen sormayın , artık taş bilin beni...

Emine Sezek Akbaş, kardeşime teşekürler


Ahı bende çekilmez, yoruldum bu zamanda
Görülmeyen sır sende, halim mi var amanda
Geçti uzun yıllarım, dağım çoktan dumanda
Taştan taşa durmadan, artık vurmayın beni....Ahmet kara, üstadıma teşekürler