0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
441
Okunma
BİR ZAMANLAR
Gönüller vardı
Herkesi kucaklayan
Kocaman yer sofralarında
Yemekler yenirdi
Kaşıkları şimşir ağacından
Herkes yerdi aynı tastan…
Aileler ataerkil
Gelin kaynana
belkide kayın, görümce
Otururlardı aynı evde
Yarın ne iş yapılacaksa
Onlar konuşulurdu
Akşam yemeğinde sofrada...
İster özle, ister özleme
Bunlar çoktan kaldı gerilerde
Şimdi aynı evde;
Herkesin elinde birer telefon
Ne sohbet var, ne de dertleşme
Birbirimize yabancı gibiyiz
Sözde; oturuyoruz aynı evde…
Salih KOÇ
17 Nisan 2018 / Sinop