.
Tarihin soldurduğu Osmanlı çınarına,
Bin ümitle yapılan aşı yirmi üç Nisan...
Milletimin, hürriyet namusuna, arına,
Göz dikene çatılan kaşı yirmi üç Nisan...
.
Yunan’ın umudunu Sakarya’da solduran,
Sonra, katıp önüne Akdeniz’e dolduran...
“Bu dünyada imkansız” denileni olduran,
Vatana adanmışlık işi yirmi üç Nisan...
.
Delinen tacı, tahtı kutsallarla yamayıp,
Halkı dinle avutmak hem riyadır, hem ayıp...
“Egemenlik kayıtsız, şartsız milletin” deyip,
Ata’nın Saltanatı tuşu yirmi üç Nisan...
.
“Ya istiklal, ya ölüm”, bağımsızlık yemini,
“En gerçek rehber ilim”, yön ve yöntem temini...
Canla, başla el ele iş tutmanın zemini,
Cumhuriyetin temel taşı yirmi üç Nisan...
.
Zamanın idrakini satır, satır tarayan,
Bulmak için ne varsa kurtuluşa yarayan...
Çıkışı ortak aklın ışığında arayan,
Sahi vicdan ehlinin düşü yirmi üç Nisan...
.
Eğitim, cehaletin kalesini yıkacak...
Üretim, sefaletin boğazını sıkacak...
Er ya da geç mutlaka mutluluğa çıkacak,
Çağdaşlaşma yolunun başı yirmi üç Nisan...
.
Lakin iltifat bulur “kurucuya” sataşan,
Yandaş sa haklı olur haddi, hududu aşan...
Yani, nahoş duruma bakınca gözden taşan,
Yarım kalmış bir sevinç yaşı yirmi üç Nisan...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 23 Nisan 2020)