Kapanan yollar bir türlü çiçeklerini açamayan
erik dalları gibi ayrı ayrı duran üstelik birbirine inanmayan
kadınlar ve erkekler için asıl bu dünyada bilsem kaç ayrılık var
cehennemin orta yerinden kaçmışların yangın yeridir gönlümüz
ben söyleyeyim siz dinlemeseniz de olur anlarsınız artık
kamunun halidir bizim de utanıp söyleyemediklerimiz

bu zamanda aşk bu zamanda yaşamak denen iş
yarı yarıya bir intizar bizim için top yekûn halledilememiş
bütün hesapları bir kalemde görmektir eski bir karalama defterinde
yüreklerinizin sandukalarını açın çözün şu bağlı dillerinizi
okuyun dokuyun olabildiğince ilmek ilmek düğüm düğüm
tutukluysanız kaçın şehirlerinizden yıkın talan edin yurtlarınızı madem

hayata gülümseyen yüzlerine baktıkça balıkların
rüzgarlara yenilen dalgalarına küsmüştüm uzaklardaki denizlerin
dip dalgaları gibi sessiz sedasız dudaklarındaki yarıklarla
ufukta birer ikişer kaybolup giden pullarını vurdu sanki Ay ışığı
kayıp gitti yüzümden bütün gülüşlerim bir Nisan sabahı
kaldırın yalan peçesini yüzlerinizden her birinizden ayrı ayrı usandım

yaşlı ve çelimsiz gemi adamlarının ellerinde şarap şişeleriyle
aldıkları yol kadar bilemedi kendinden geçenlerin kıymetini kaptanlar
sustu çaresizce kapattı gözlerini ruhunu dinledi mendireklerin
hakikat bu seçimleriniz sizin kaderinizdir dedi Tanrı kederinize aldanmayın
çingenelerinde hakkı var bu dünyada en kahpesinden Çinlilerin de
ne Tanrı intikamıdır çile ne kulun aptallığı altı üstü budur yaşamak denen çelişki

gün nasılsa bir yerlerde aydınlıktır yönünü değiştir geceden korkma
küflü yemişlerin ağzımda bıraktığı tattan anlıyorum yaşamak güzel şeydir
bu yeni çağ eski limanlarda batık duran gemileri de kıyılara atmıştı bir süre daha sabır
ağlayan çocukların onları anlamayan annelerin babalarına bakıyordum nasıl
bitmeyecek savaşların başkalaşmış dilleriyle ölüyorduk hepimiz asıl
hiç bir salgın sevgi kadar bulaşıcı değildir utanın da bari yalnızlığınızı sevin