0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
439
Okunma
Gözyaşımın Onuncu Yılı
Durmak bilmez bir şelale,
Köprüsüz, kemersiz akıntıda…
İnsan bu kadar ağlar mı hiç?
Gözyaşımın onuncu yılı,
Ardından hâlâ akar durur.
Aramakla olmuyor,
Kalkıp gitsem, bulunmuyor.
Gizli bir bahçede sessizlik,
Sensizliği yaşayan yine benim…
Gözyaşımın onuncu yılı.
Aşk, kalın taşlı bir duvar,
Yıkılmıyor en büyük depremimde.
Kapısı yok, bir hücre koridoru sanki,
Bu sevdanın sessiz avlusunda
Gözyaşımın onuncu yılı...
Silinmeyen bir iz gibisin yüreğimde,
Ne zaman dinse desem, yeniden başlar.
Gülüşün gibi kalmış içimde bir sancı,
Gözyaşımın her yılı,
Sen diye ağlar...
5.0
100% (4)
