BÖLÜM II

BİR VİDADAN ÇOK FAZLASI.;

Köyünün doğal güzellikleri
Hayallerinin kadını yok
Makine çölünde
Suyun ölüm tarihini yaşadın.
Bir vidadan çok fazlasını,
Soğuk çeliğe ruh vermeye çalıştın.

Güneşin sıcaklığını anlatamadın
Hayatının baharı,
Fabrika duvarların ardında örselendi
Gençlik baharı fabrika duvarların
Kışına teslim oldu.direnerek
Gönlünde köyünün bahar çiçekleri
Bir daha asla açmayacak

XU LİZHİ KALEMİ VE KALBİNDEN
...............................

ÇELİŞKİ
Herkes diyor ki
Ben birkaç kelimelik bir çocukmuşum.
Bunu inkar etmiyorum
Ama gerçekte
Konuşsam da konuşmasam da
İçinde olduğum bu toplumla
Çelişiyorum
– 7 Haziran 2013

UYKUYA DALIYORUM, AYAKTA DURURKEN

Gözlerimin önündeki kâğıt sararıp soluyor.
Çelik bir kalemle ona tekinsiz bir siyahı kazıyorum.
İşleyen sözcüklerle dolduruyorum.

Buraya ilk geldiğimde,
Yalnızca şu gri ödeme çıktısını bekledim her ayın onunda
Bana gecikmiş bir teselli versin diye
Bunun için eklemlerime, bunun için sözcüklerime eziyet edip durdum.
İşi asmayı reddettim, hastalık iznini reddettim, özel ihtiyaçlar iznini reddettim.

SON MEZARLIK
Makine bile uyukluyor.
Mühürlü atelyeler hastalıklı demir dolu.
Ücretler kapalı perdeler altında saklanıyor.
İşçilerin kalplerinin dibine gömdüğü aşk gibi
İfade etmeye zaman yok, tutku tozun içinde dağılıyor.

Yaşamlarında, vaktinden önce bir sersemlemişlik
Makara deriyi yüzüyor.
Ve şu şunun üstüne, alimunyum bileşimi sathında tabakalar
Bazıları hala dayanıyor, diğerlerini hastalık kaptı.
Onlar arasında pinekliyorum, bekçiliğini yapıyorum.
Gençliğinizin son mezarlığının.

– 21 Aralık 2011
----------------------------------
4 Nisan 2020
SONRAKİ
XU LİZHİ İLE KALIN..