Meşelerin, çamların nefesini doyurmayan
şu sinsi ateş kıvılcımları
ne kadar sağır ve gaddar

Sofya’dan seslenen Nazım’ın
ıhlamur kokardı doğduğu şehri

Kavak ağacının acısı düşer mi
Metin Altıok’un peşine

küçücük ötücü kuşlar
nasıl şarkı söyleyebilir
kıvır kıvır ağaç dalları olmasa

Otlar, kuşlar, beyaz bulutlar
çınar altında otururdu Turgut Uyar

Yıldızlar, mehtap ve boğaz
çamlar altında gelip geçmiş Özdemir Asaf

yüreği yufka bir kelebek
nasıl yarasını sarabilir
oynarken dizini inciten çocuğu
günbatımını örten yeşil dallar olmasa

Meşeyi bulutlara kanat çırparken seyret
ormanla sarmaş dolaş olurdu Oktay Rıfat

sene bilmem ne mevsim sonbahar
Bedri Rahmi zeytin ağacı, arkasında yâr

Serinliğinde ne varsa ormanın
işte ben ona yandım
yavru kuşun ilk uçuş denemesinde
yana yana
kıvılcımlar indi kanadına

kül olur kimse bakmaz
ağacın karanlık yüzüne,
fotosentez, oksijenli soluma
kimin umrunda
sanayi zırhını kuşanmış homo/sapiens
işleri tıkırında

Oysa insanlar eşittir cehennem ateşinde
Ormandaki ateş tuhaf değildir de ne?

Tanrım
tavşanları ve yağmuru koru!