7
Yorum
25
Beğeni
5,0
Puan
845
Okunma

küçüktü daha parmaklarım,
kaç kardeş olduğumu
serçeyi sayma dediğinde anladım!
dün bir buluttum oysa
toprağa inerdim
şimdi yağmur kavmindenim
her damlada seni arıyorum!
Sen öpünce avuç içimi anne,
yanağıma düşen her damlanın
provası oluyor ölümüm
Ve artık hiçbir şey değilim kendime
yetmiyor çocukluğum
masal dinlemeye, salıncak binmeye...
Söylemediysem, şimdi duy!
Sen,
-ecek’li geçmiş zamanım
akıl almaz düşüm
meyvelerin ham lezzeti
çiçeklerde bitmeyen tohum
gözlerimde incileşen şefkat
eriyen bedenime yatak
dallarımı bahara hazırlayan tazelik
mantığımı büyüleyen annekent...
acın devleşince
hatıralar yüklüyor belleğim,
sonunu dinleyeceğim
bir masal kadar kalmadın!
Serçe parmağımda şimdi buzul çağı!
sevilmeye susmuşum
tut çek dilimi dışarı
yine seni kusmuşum!
5.0
100% (17)