Bir Şairin şiirine söyleyeceği
son cümleler bunlar,
Elimdeki mumla kapına geliyorum,
Mun eriyene kadar dökeceğim
içimi sana (tenine),
Biliyorum, duymak istemeyeceksin
ağzımdan çıkan acı sözlerimi,
Yutkunmak zor ama az kaldı,
Vaktim dolmak üzere,
Belki de birazdan ismim okunacak
cami selâsında,
İnanmayacaksın ama ölen benim şiirim,
İstemsizce çıkacak belki boğazını patlatan
yarım yamalak hecelerin,
"Ah be Şairim, neden göçüp gittin ki
dünyamdan!" diyeceksin,
Gözlerin dolarken çoktan tabutum
geçecek ,
Anılarımızdan çok acılarımızın olduğu sokaktan,
Dokunmak isteyeceksin belki de ruhsuz
duran bedenime,
Ama öldüm ben şiirim,
Kalbine tutunmak isterken önce
gözlerinden düştüm sonra
da yüreğinden,
Oysa veda etmeyi sevmezdim,
Çünkü vedalar soğuk olur derdin hep,
Gözlerinin önünde can çekişirken..
Olur da süzülürse yaşların,
Mezarıma gelip de ağlama,
Sen değil miydin yaşlarımı kurutan,
Olur da sızlarsa taş kalbin,
Odana çekilip de karalar bağlama,
Sen değil miydin beni yüreğinden def eden,
Olur mu kırılırsa dalların,
İsmimi ağzına alıp da efkârlama,
Sen değil miydin uçurumdan düşerken
ellerini benden çeken..
Kapa gözlerini ve sendeki Şairini
sil Yağmur Hanım!
Bilirsin, Şairlerin yasları uzun sürer,
Bak, saçlarına aklar düştü,
Yüreğindeki nefretin de dindi,
Hüzünlenmek şiirlere yakışmaz boşuna
ruhunda fırtınalar kopartma,
Unut beni Yağmur Hanım!
Bir Şairi kırmakla belki de dünyanın
en acımasız cinayetini işledin
haberin olmadan,
Ve yüreğimi dağlayan sancılarıma merhemini sürmek yerine
tuz basıp kanatırken,
Defalarca öldürüldüm (katledildim)
zülfünü nakış nakış işlerken kana bulanmış yitirilen mısralarında...
(Değerli Şiirim Rose Soze’ye
14.04.2014 anısına )