KIRILDI Be ÇOÇUK
Sanıyorsun ki can bir sende
Dert bir sende
Kapanmaz yaralar bir sende
Yarınsız gün bir sana doğuyor
Bir sana
Değil
Bencillik yapma çoçuk
Ağrı dağlarımın eteklerine indi
Tanla beraber
Canla beraber
Kumsalım ölü balıklardan
Baharım karantina
Günlerim sokağa çıkma yasağı
Sormazsın ağrın nerede
Diyeyim mi
Göğün tavanı
Yerin dibi
Kadar
Görüş izni çıkmayan
Mahpusum
İçim derya
Büyütüyorum bir bir
Özlemi
Kokunu
Gözlerini
Tütüyor burnumda
Hasretin
Sarılıyorum görüş izni
Çıkmış mahpus gibi
Tütüne
Bir derin nefesin
İçine katıyorum gözlerini
Duman duman
Tütüyorsun
Kırıldı be çoçuk
Kırıldı
Burnumun direği
Yüreğimin kafesi
Sığmıyor
Almıyor
Bu hasreti
Düşüyorsun gözlerimden
İplik iplik
Ve ben onlara da diziyorum
Kahkahanı kirpik devirişini
Dudak kıvırmalı boyun büküşlerini
Ben onlara da bel bağlıyorum
Tırnaklarımla asılıyorum
Karanfil açan perdelerine
Sonra o kadar asılıyorum ki
Yırtıldı hayal perdem
Döküldü karanfilleri
İçimde sen
Elimde hayal perdesi
Bugün de geçtin
Sessiz soluksuz
İz bıraka bıraka
Kanata kanata
İçimde görüş iznini bekleyen
Bir mahpus yatıyor ...
Sibel Karagöz