Çiçeğin sarısı, dalın yeşili,
Gelsen başucuma şöyle neşeli,
İçimize dolsan, nazlı, işveli;

Sen gideli gülüm, sevda açıyım,
Yarı yolda kalmış, gönül göçüyüm.

Sen topla yükümü, dek yap göçümü,
Ayır iki yana, bu ak saçımı,
Kitap gibi gel, sen oku içimi;

Bütün yazılanlar, senden ibaret,
N’olur deli gönlüm birazcık sabret...

Sabır taşı çatladı bak, gelmedin,
Kimler geldi, kimler geçti, bilmedin,
El uzatıp acımızı almadın;

Niceleri sorup, sual ederler,
Sen, gelirsin diye, çekip giderler.

Gelende gözüm yok, gidene bakmam,
Tutmuşum yakandan, asla bırakmam,
Deli Çay değilim, dört yana akmam;

Senden sonra artık bir durgun gölüm,
Sen gelmezsen bak, gelecek ölümüm.

Ölmek kolay, yaşamayı dene sen,
Yeter artık, can boğaz da, döne sen,
Gün, bu gündür, aldırma yar, düne sen;

Bırak kötülüğü dünlere kalsın,
Sevgiler, gelecek günlere kalsın.

Gelecekte, bir gün olup, gelecek,
Kaf Dağı’ndan yola çıksa bir böcek,
İnan olsun, muradına erecek;

Bir böcek kadar da, olamadım yar,
Yıllar gelip geçti, gelemedin yar...

Bu gün, gelmez isen, bir daha gelme,
Eriyorum işte, ben damla damla,
Gel oynama bebek, yorgun adamla!


Yalnız adamlığım, elimde kalan,
Varım, yoğum, çoktan edildi talan...



Hayrettin YAZICI