BENDEKİ BEN

Gündüz uyanınca düşünürüm ,
Ne haldeyim ben, neyleyim?
Ben sığınacak bir yer bulamadım,
Nerelere gideyim?
Sanmayın ben deliyim,
Ben benimle dost gibiyim,
Kendi kendime konuşurum ama,
Belki sizden de deliyim ...

Nereye varsam varayım,
Her zaman kilitli kapılardayım.
Peki neden usanmadan gidiyorum,
Niçin yollardayım?
Adam mı arıyorum?
Filozof değilim, deli de değilim!
O zaman ben neyleyim?
Ben hangi şahsa dileneyim?

Ne ben benleyim,
Ne de ben benim içimdeyim,
Ben başkasının içindeyim,
O zaman erecek hidayetim
Şahsım bana küfreder,
Ben ise feryad edeyim!
Ya Rab ben seninleyim,
Ben Seninle ancak şahsımı yeneyim...

Haziran güneşi ruhuma nur saçar,
Aklım başımdan taşar!
Bu benim içimdeki yeni ben,
Beni dağlardan denizlerden aşar!
Sevineyim mi üzüleyim mi?
Benim duygularım neye yarar!
Demek ki hayatın anlamı,
Bendeki Ben’i bulana kadar...


LâM