1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
781
Okunma
İçinde dağınık bir kadın var.
O na, önsözünde hiç yazılmamış öyküler biriktiriyorsun.
Bazı mektuplar gibi düşün
Lacivert kalemlerle altını çiziyorsun.
Bazen işte koyamıyorsun ya kimseyi kimsenin yerine,
Öldü diyorlar gömüldüğün güne.
Sonra anımsadığın ne varsa,
Nefesini tuttuğunda dökülüyor her yere.
Yine geç kalkıyorsun ,
Yine mor menekşeleri seviyorsun.
Yağmur yağdığında açıyorsun camı dışarıya
Perdeleri hiç örtmüyorsun.
Çiçekli masa örtüsü serdiğin masanın üstüne
Güneşli desenler çiziyorsun .
Bazen kırıldığın da oluyor elbet!
Yeniden yeşermeyi deniyorsun her seferinde ama,
Diyor ki, sana
Ben yeşil bir fesleğenim,
Gölgemin kıymetini bil
O nu da unutma..
Özge Özgen
5.0
100% (8)
Cevap Yaz