Dünya dünya olalı böyle bir şey görmedi.
Herkesin hayalleri nasıl da suya düştü.
Belki epey zamandır, kimse hayal kurmadı.
Bir musibet yüzünden her şey nasıl değişti.

Biz evlere kapandık açlar var dışarıda.
Hayır sever dönüyor daha yolu yarıda.
Gitti taslarda sular gitti mama arıda.
Kedi, köpek sokakta aç kalınca bağrıştı

Kimin hevesi var ki, mikropla buluşmaya?
Bizler ev hayatına, başladık alışmaya.
Ama gariban mecbur dışarda çalışmaya.
Feryadı duyulmuyor, derdi dağlara aştı.

Bir elde kolonya var, birinde su kovası.
Duvarın yıkamaktan dökülüyor sıvası.
Kimi maske tak diyor, kimi mikrop yuvası.
Deterjan fiyatları, akla zararca coştu.

Herkes bir temiz oldu, korkular saklanmıyor.
Yundukça yunuyoruz sanki hiç aklanmıyor.
Kardeşler sarılmıyor, evlatlar koklanmıyor.
Ellerimiz havada, yalnız gözler buluştu.

Kul Fikret’im diyor ki şu dünyayı mahvettik.
Yıllarca kafeslerde hayvanları seyrettik.
Kapattık içeriye doğalarından ettik.
Şimdi bu seyir acep tersine mi dönüştü?

Mehmet Fikret ÜNALAN
30 Mart 2020 Saat 23.10
Güzelçamlı/Kuşadası