"Öyle ser-mest oldum ki" Cihana güldü yüzüm.
Dünya döndü, ben döndüm, göklere değdi başım.
Dil-i şeyda ufkunda, bulutken iki gözüm.
Gün şafağa erince, Güneş oldu yoldaşım.

Sorsa canan ruhuma; Nereye erdin diye?
Derim "Sende senim ben, gonca gül verdin diye.
Şu başım dönüyorsa sevdanla sardın diye."
Ah-ı feryadım dindi, mutluluk gözde yaşım.

Mey içmeden sarhoşum, seyr-i gülistandayım.
Bulutdan indi gözüm, birken iki candayım.
Sırat-ı müstakimde, azmi sefer andayım.
Işık ehline düştü, gerçeğe erdi düşüm.

Bende şol Yunus gibi, eğri büğrü söz etmem.
İki kanat takmadım, bülbülce güle ötmem.
Sevdiğimi taç eder, derd-ü gamıma katmam.
Derviş değilim ama, Hak yoluna ermişim.

Kul Fikret’im dünyada, sevdam en büyük kârım.
Ondandır mest-i-hayat, ondandır itibarım.
Asudeyse şu ömrüm, servetimdir nigarım.
Ben gibi göğe erip değsin kavim kardeşim.

Mehmet Fikret ÜNALAN
07 Aralık 2019 Saat 15.05
Güzelçamlı/Kuşadası