6
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
705
Okunma
Yalnızlığımın korkusu var yüreğimde
karanlığın güneşten kaçtığı gibi…
O yüzdendir..;
Tutsaklığın bedenimdeki ruhumu sarması
oysa usumda hayaller oluşmalıydı...
Korkunun şekli çizilirken aklımda
hüzünlerim tek tek şiir oluyordu kalemimde…
Yazardım..!
Yazardım..!
Hece
Hece...!
Taki tükenip bitene kadar harfleri…
Bitincede arar dururdum mısraları
dizilmeyen sevdanın yollarında…
Aslında umutlar yüklemiştim harflere
sevdanın şiirleri olsunlar diye…
Oysa..;
Hala hüzünler dökülüyordu yürek atımlarımda.
İşte bu yüzden kalemim suskundu…Şiirlere..!
30.01.2020 / Bayram köse
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz