Dönen Dolaplar

Kimin bu yanlış seçim
Kimin?
Kimin bu üzerimdeki ahtı çaresizliğin?
Korkmuyorum
Endişe etmiyorum.
Fakat anlamak üzücü
Yıllanmış kadehlerin ters duranı gibi misal
Bitiriyor sarhoşluğu
Körpe yedeklerin içindeki pas tutanı
Kayıp bi vatan çocukluğu bu yine
Ah yine ağlıyorum istemsiz
Ve...

Yine olmadı diyorum bir of çekip
Konmadı yine bülbülün uzakta duranı
Gülmedi talihim
Bir vakit kovalıyorum sürekli bende
Kanatlarım turkuaz grisi
Senin gibi
Silinmiş gecelerin en zifirisinde...
Tütsülüyorum soframın katakullisini
Yer ayırmayacak kadar ahmaktı oysaki kendine iradesizliğim
Başım ağrıyor
Gönlüm ağrıyor
Fakat düşmek güldürücü
Nesine bahsinde bir unutmuş hissiyatle
Kendi kendine
Kendine gelirken
Kazan kazan oynanmış kadarı heceleri yine kazıtırım şu birlikteliğimize.
Fakat bana bi taksi çağırın.

Kaçmak istiyorum anlıyor musun
Sür yokuşların en yokuşuna
Nasıl anlamazsın anlamıyorum
Beni tanıdığını ikimizde biliyoruz
Gözlerimin ardını
Nasıl tek bırakırki sevgi
Öyle kilitken mühüründe
Öyle girmişken iliklerime
Evet biliyorum!
Bu gözlere hiçbirzaman öyle bakmadın zaten
Kandırdığın küçük bir nedenle;
Gitmen koymayacak
Sadece durupta beni uzunca düşünmen
Beni delirtiyor

Çaresizlik bu anla lütfen!
Hoş sen anlamazsın
Ne laftan ne şafaktan
Tut dedim herseferinde ellerimi
Gel bu düşün sıratından esip geçmeli
Başta kolay olmayacak
Kolay olmayacak gelişen olaylar
Fakat insan Herşeye kadir
Bu bedenlerde bunada alışır teziylen
Yaklaş dedim sana
Bu sefer iyi dinle
Yaklaşki ansızın dudaklarıma
Bir busene seneler hasta
Bir oldurmana öldürüm
Bıraksan seni bana
Yeniden başlasan
Evet
Evet
Ben sensizken de senle özgürüm!