ATEŞİ ÇALDIM
Ateşi çaldım
bu derde kendimi çalanda
yakmaz ellerimi bu denli kora bürünse de çaldığım günahla
ateşi çaldım
tutsa da tutuşmaz biraz etli ellerim
parmaklarımı korkuna değirmeden

ateşi çaldım
cismin yaksada yakmasa da
ne yana baksam yakar gibisin
ve garip gönül tahtını bir yudum badede
aşka yıkmışlar

ateşi çaldım
bilen ne bilir tutuştuğumu göz önünde naçar bilinenler
tutuştuğumu senden bilip
ateşe atılmışçasına

Ateşi çaldım
tenime değişinle
arşa uzanıp bir inilti çekende
yüreğime su serpmeden
yok bedende ne incinen ne de küllenen
bir bilsen ne kadar çok nağme var inleyen

ateşi çaldım
ölüm kadar cesur bir hissedişle
ölüm perisi gezer tenimde
aradığı tam olarak tatminsiz
dokuz altı gibi takılmış ömrüme sözleri
yeniden doğarım ışıltılarla ıstırapsız
ıstırappsızz

ateşi çalıdım içinde cehennemin
birikecek cehennem azapları saatlerce yersiz
ve viran olmuş gülümseyen gözler sessizce
gönülden apansız
zincirledim gök kubbenin altında yerli yerimde