Yitiyoruz katarların çokluğunda biraz asil
gökyüzü dalmayacak gibi değil biraz sahte
bir an düşecek oluyoruz düzlükte, salınmadan
kirlenmiş kaldırımı sekerek uzanıyoruz
yeniden çiçeklenmek üzere
hayat pınarlarının altında
tortulaşmış düşüncelerle derde
bir umut,
ettikçe çırpınıyoruz varmak için
ne umarlılık ne de kayde alma
dolu zihinlerimiz yaşlanıyor bizimle aheste
yeşertiyoruz umutları
yeniden çiçeklenmek üzere
hayat pınarlarının altında
nice olduk nice gördük
ve sarıldık
varolmamaızı anlatan şu derde
mesafeler tükeniyor
zaman doluyor
huzur bekçisini tutmak için
elimizde anahtar, demirden pençe
hızlanıyoruz
yeniden çiçeklenmek üzere
hayat pınarlarının altında
yığılıp kalıyoruz pamuklu döşeğe
rüyalar kireçten saraylarda
el vermek istemesekte
soğuk an kesitleri lahzalarda
biraz tedirginlik belirginliğin yokluğunda
sevmeye dalıyoruz
yeniden çiçeklenmek üzere
hayat pınarlarının altında