Bugün zamansızca sana kurguladım günümü,
Sen geçtin tüm saliselerden,
Seslerin tüm tonları sen olu verdin.
Sen saydım geçip giden tüm kişileri.
Ama sen yoktun yine günümün kesintisinde....
.....
Bir gün daha geçti sesini duymadan.
Tüm sesleri hissetmediğim bir gün daha!!!
Esen rüzgarların getirdiği kokunu yokladım yine,
Ama sen anlaşmışsın rüzgarla kokumu götürme diye...
.....
Bir an daha yitip gitti ömrümden,
Gözle görülen ne varsa hiç bir anlam ifade etmediği bir an.
Seni göremeyen gözlerin başka şeyi görmediği bir an daha geçti ömürden.
Ama senin hiç olmayacağını kendime inandırmaya çalıştığım an...
....
Bende kalan tek eşyan boş bir parfüm şişesi,
Onunla avutuyorum kokunun olmayışını,
Gözlerimi kapatıp onu çekiyorum seni hissetmek adına,
Ama sen yoksun gözümü açtığım hiç bir anda...
.....
Uzun uzun düşlüyorum yaşanmışlıkları,
Alnımda bıraktığın sıcaklığı,
Gözlerindeki kahveyi yudum yudum içtiğimi düşlüyorum.
İlk karşılaşmamızı, senin boynundan öptüğüm andaki utangaçlığımı düşlüyorum...
Ama sen artık yoksun işte.....

İPEK KALKAN