Zaman mıydı her şeyi bu kadar yıpratan?
Yoksa zemin mi gereğinden fazla kaygan?
Bütün cevaplar geçmişte saklı
Ve geçmiş kilometre taşlarının başlangıcı

Büyüyorum, büyüyoruz, büyüyorlar
Çoğala çoğala
Tükene tükene olup bitiyor her şey
Engebeli bir yolda
Freni patlak bir araba
Durdurmak imkânsız
Gaz kesmek büyük yasak
Son sürat giderken bu yolu
Sürükleniyoruz bir meçhule doğru
Varoluş diyoruz adına
Yaşamak diyoruz
Hayat diyoruz
Bir sonraki engelde ne olacak bilmiyoruz
Kader diyoruz

Mutluluğa dair ne varsa
O da yaşanıyor tüm bu bilinmezliğin arasında
Adına aşk deniyor
Dostluk deniyor
Yeri geliyor huzur deniyor
Ve öyle bir an geliyor ki tüm bunlar yetmiyor

Yolumuza hedefler koyuyoruz
Ulaşabilmek adına sınırlar çiziyoruz
Diğer her şey yavaş yavaş soluyor
Hayatımıza renk katan herkes ertelemelerimiz oluyor

Gün batıyor
Gece batıyor
Mevsimler değişiyor
Biz değişiyoruz
Bir su misali akıp gidiyor hayat

Sonra, tozlu rafların arasında bir albüm çıkageliyor
Burada doğdum
Burada büyüdüm
İşte burada aşık oldum
Güzel olan ne varsa bir resim olarak karşımızda beliriyor
Pişmanlık olurken kaçan günler
Anılara sığınıyoruz birer birer
Titreyen avuçlarımızda tutarken maziyi
Geç kalmışlıkla her şey bittinin arasında bir yerde
Düğümlenen boğazımızdan çıkan son kelime
Keşke
SEYİT ALİ ORUÇ