.
Uygarlık hülyası hepten nafile,
Milletin kafası o kadar boş ki...
Kurtuluş görünür aciz cahile,
Saltanat katkılı hilafet aşkı...
.
Kula kulluk hazzı kazınmış beyne,
Bilinmez sorumlu, özgür birey ne...
“Cennet” havasıyla oynada, oyna,
Duymadan bir zerre şüphe ve kuşku...
.
Mürşitlik gaipten verilen paye,
Mucize, keramet kutlu sermaye...
Bin yıllık dogmayı besler her gaye,
"Din" satışı öyle kârlı bir iş ki...
.
Hür vicdana mürtet mührünü basıp,
Dert “kader” yapılır, fakirlik “nasip”...
Bir de üstten-baştan, boğazdan kısıp,
Yaşatır garipler sarayı, köşkü...
.
Akıl-mantık vardı hani bu dinde,
Düşünmek sevaptı, Rabbin indinde...
Olmazsa irade kulun kendinde,
Şirk, riya yeşertir bütün şevk, coşku....
.
Fikir katarında paslı her aksam,
Sabaha ermiyor bir türlü akşam...
Ne zaman Ülkemin haline baksam,
Aldığım o kadar soğuk bir duş ki...
.
Ata’nın izinde yaşarken çağı...
Uygarlık dökerken bilimin bağı...
Örttü üstümüzü hurafe çığı,
Bağnazlık öylesi kara bir kış ki...
.
Kardeşim gerçeğe bakıp da laf et,
Neylesin bin parça “dine” hilafet...
Olsa da bilene sinsi bir afet,
Beleş cennet öyle tatlı bir düş ki...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2020)