Çektin beni çevrende dönerim de dönerim.

Yörüngene takıldım Samanyolu gibisin.

Her gün,her an, her lahza, her dakika anarım.

Ben bedenim sağıysam, sen de solu gibisin.



Yeraltından yol bulup doğan Dumlu Dağı’ndan.

Kıvrılarak geçerken Erzurum’un Sağından.

Suyunu akıtarak Erzincan’ın bağından.

Kalbime doğru akan, Fırat kolu gibisin.



Prenses mi? Melek mi? Yoksa huri mi adın?

Öncesini tanıma, ben olayım miladın.

Ne reçel, ne şekerde bulunmaz ki tadın.

Hiçbir şeye benzemez anzer balı gibisin.



Namın almış yürümüş bir çok izellik sende.

Allah’ım bağışlamış bin bir özellik sende.

Temaşaya doyamam türlü güzellik sende.

Isparta’da yetişen sevda gülü gibisin.



Seni çok seviyorum, bunu herkes biliyor.

Yoksan eğer yanımda, aklım sende kalıyor.

Tencere yuvarlanıp kapağını buluyor.

Ben bayrağın beyazı, sense alı gibisin.



Iki el, on parmakta ne hünerler yüklüdür.

Kalpteki güzelliğe, güzel ahlak eklidir.

Sende daha bilinmez ne esrarlar saklıdır.

Her yönün başka güzel, sanki bolu gibisin.



İyi ki dünyamdasın, her an bunu der dilim.

Her zaman ve her yerde, sensin kanadım, kolum.

Sen olmasan ne olur? Bilmem ki benim halim.

Her zaman tutunacak, hayat dalı gibisin.