Ve alındı kıymık gitti beklenen; an, hangi zamandı?
Her bir duygumun beslendiği şu kaynağa bakıyorum.
Sızım sızım sızlayan şey yürek miydi yoksa vicdan mı?
Her bir duygumun döküldüğü o noktada bekliyorum.

Yüzleşmek, hangi duygunun durumu? İşte izafiyet!
Gül içte, kokusu içte, içten içe açar güllerim.
Dikeni batarken, Mesut kalabilmekmiş asıl marifet.
Geç olsa da farkına varabilmek, buydu tek tesellim.

Fikrim oturunca yerine uyku dipsizlikten çıktı.
Meğer yatılan her uyku maveradan gelen mektupmuş.
Dalınca okumak için, düşlerim karanlıktan çıktı.
Uyku; ölümden cümle, uyanmaktan hiç korkulurmuymuş.

Şu büyücü istediği kadar oynasın oyununu.
Aşk ki; her büyücünün oyununu bozduğu tek nesne.
Aşk ki; her yükün taşınmasındaki geçerli tek mevzu.
Aşk ki; daha kaç hamsin gelir geçirtir vuslattan önce.

Başını kaldır! Hâlâ bulutun ardında Mesut yaşar!
Hayatta, varla yokun arasında bir nefescik yaşar.
Her şeyin başladığı yer ufukta; yürüdükçe kaçar.
Beklemeyin başka duygu; heybeden, yalın sevgi çıkar.

Mesut Tütüncüler
DENİZLİ 08.03.2020