babası olmayan bir dünyada
kirpiklerimi gömsem dedim güneşe







bana bir pazar sabahı günaydın borcunuz vardı
bilirsiniz
günler elbet aydınlığa kavuşurdu
Siz kaçıncı pazarda kaldınız sahi
bu haftalar ondan mı hep günahkardı






bilmiyorum
bir şey var tam şuramda
bir şey var şu solunum denen eylemi öteleyen
bir şey var işte
ötede ama bana çok yakın olan
bir şey var ama adı yok
buna bir ad bulun
ben mesela
bir at sırtı diyorum buna
neden mi diyorum
atları seviyorum çünkü
nefes almak dediğin
terlemiş bir at sırtında yol almak değil midir dünyaya







dengini ararken dengesizliğini keşfeden bir kedi kadar yalnızım
bilirsiniz
dengini bulmak insanlara has değildir
kapı açılacak ve içeri babam girecek
üstüme kapı açılacak
içimde kapanacak o kapı
ayakkabılarını dışarıda çıkaracak yine babam
ve ben kolay giyebilsin diye eşiğe doğru çevireceğim tabanlarını
bir daha yeniden
anacağım tüm babasız kalmışların adını





kapı açılacak
ve gelecek babam
anahtarlarını neden yanına almadın diye soracağım ben ona
ama
yolunu ondan ayırmış olan kalbim
o cevabı duyamayacak bir daha





yıkanan bulaşığın kısa sürmesine aşırı üzülmek
bilirsiniz bu korkunç olan şeyi
yalnızlığın bir parçasıdır kendileri
sizin de bir hikayeniz var mıydı sahi
mavi
kirli
bembeyaz belki
benim bir hikayem vardı
ama bütün kahramanlarım öldü
ölümün olduğu yerde mutlu son olur muydu





kalbimde paslan artık ölüm meleği
ben artık babamın gözleri gibiyim
sonsuzca kederli




özür dilerim
ben sanmıştım ki
haykıra haykıra yaşayacaktı yine gözlerim



o sonsuzluk gibi





...

my