Ümitler girer önce şu kirlenmiş toprağa,
Terkederek dünyanın kışını ve yazını.
Alıp başını gitmek de var dumanlı dağa...
Sende çalarsın garip bir sevdanın sazını.

Buğulanır gözlerde ağlamış hatıralar;
Duman duman birikir başından atamazsın.
Kim dinler ki derdini, belki de yanlış anlar (?)
Suskun yalnızlığını yutar anlatamazsın.

Öyle alem ki dünya, ne canlar zehreyledi;
Bedenin ruha zindan, istesen kaçamazsın.
Düşman oldu insana, insanı kahreyledi,
Nedir ölüm, yaşam ne, pusar anlatamazsın (?)

Gün gelir eşin, dostun yabancı olur belki...
Güvendiğin el olur sırtından vurur belki...
Bitmez içinde yaran bir ömür durur belki...
Yutkunur çırpınırda, kusar anlatamazsın.

Sonun musalla taşı, otursan meşk tahtına;
Yudum yudum anılar gelir elbet aklına.
Milyon kere eza var, kahredersin bahtına,
Sükûta erer ruhun, susar anlatamazsın.
..........
Ali Urgan