Adına dünya denen âlemde yaşıyorum;
Açıl mâveram açıl, şeytan önümde eğil.
Kaybolmuş zerreyim,Vallahi şaşıyorum,
İnan gördüğün her şey, bildiğin gibi değil.

Şair değilim,şiir belasına tutuldum;
Bir nazlı sevgiliye beş yaşında vuruldum.
Başı bozuk deliydim, şimdi artık duruldum,
Gece gündüze galip, bildiğin gibi değil.

Yirmisinde bahardım başımda kavak yeli,
Aşk emâresi beni deli eyledi deli.
Gökteki fırtınayı, yerlerde akan seli...
Engelleyebilirdim! Bildiğin gibi değil.

Muskalı çatlak,patlak,orospusu, kahpesi,
Bar pezevengi yavşak, gondomcusu ibnesi...
Geceler çıkar sesi, şehvet kokar nefesi...
Şeytan da inanıyor, bildiğin gibi değil.

Ak düştü saçlarıma, hayat beni yormadı;
Nere gitsem ihanet vurdu beni durmadı,
Bir gün olsun nicedir hâlimi hiç sormadı,
Dost bildiklerin nâmert, bildiğin gibi değil.

Zelil olası nefsim it çanağından beter;
Gurbet benim içimde, sıla ruhumda tüter,
Vuslata asırlar var, özlemim artık yeter...
Burada mutluluk yok, bildiğin gibi değil.

Yokluk öldürmez beni, Allah görür kulunu,
Yaratan çok verib de şaşırtmasın yolunu.
Sen Mevla’nın ruhusun, bil sağını, solunu,
Ölüm her an her yerde, bildiğin gibi değil.
*
Yük ağır, vakit tamam, uzağa yolculuk var.
Yolcu yolunda gerek, güle güle çocuklar...
Hayat ince bir perde, sanki yırtılası zar,
Dünya bir sınav imiş, bildiğin gibi değil.
..........
Ali Urgan