Nerde ismini duysam, boncuk boncuk terlerim!
Elim ayağım titrer böğrüme sızın düşer!
Anam var Ana’sızım, taşlara "Ana" derim!
Boynum yana devrilir, kalbime hüzün düşer!

Döşekle aram bozuk, yastık yüzüme batar!
Uykuyla cenk ederim, gözlerim nöbet tutar.
Büyüttüğüm hasreti hiddetin yalar yutar!
Karanlık duvarlara öfkeli yüzün düşer!

Kâbus olur gelirsin, her gün başka biçimde!
Düşmanlığın bitmedi! Söyle neden? Niçin? De.
Umudum hançerlendi, can çekişir içimde;
Kan süzülür yanağa, damlalar hazin düşer!

Her şeyi sen bilirsin, senden başkası cahil (!)
Fitne-Fesat olunca sen olursun müdahil.
Yakmadığın ne kaldı? Çocukluğum da dahil;
Mısralar alev alır, şiire közün düşer!

Küfürün Ece’si sin, iftiranın meskeni.
Allah elbet düşürür mağduriyet maskeni.
Başım giyotin’dedir, vur baltayı kes beni;
Celladım mısın nesin? Canıma gözün düşer!

İki cümle konuşsan üçüncüde kanarım.
Biraz da benim suçum seni insan sanarım.
Mayıs’ta üşüyorum, Haziran’da donarım;
Benim dallarıma kar Temmuz’da yazın düşer!

Kötülükte çok mahir, iyilikte çıraksın.
İblisin izindesin yaratana ırak’sın.
Huzurdan sıkılırsın, istersin ki kan aksın;
Açtığın yaraların üstüne tuzun düşer!

Ben sahipsiz bir tay’ım, sen göğsümde ki cılday.
Sana senden doğana, acı vermek ne kolay!
Mayınları temizle, artık beni öldü say.
Kurduğun tuzaklara kurt değil kuzun düşer!

Cengiz Doğan