bugün ben iyiyim beni bırakın
ekmek dişliyorum su içiyorum
bir daldan bir dala konan kuş gibi
önümde upuzun yol var yarına
arkamda kırılmış çürümüşüm yok
dağıiıp dökülmüş çerim çöpüm yok
derin,taze,sıcak iz koyuyorum

söz bulut toplayıp yağmur yağmadan
tarlayı belleyip ufaltmak gerek
hayat iki salkım üzüm vermeden
elbebek gülbebek büyütmek gerek
kalk kaşı boyala ağıza ruj sür
göz içine mil çek de akıl bulsun
asma köküm çürü ben bakıyorum

illa helal yemelisin der kitab
hangi yıkılmış yanmışa bakmışsam;
ciğerinden gelen koku haramdır.
Yanağına süzülmüş yaş yaş değil
timsah gibi yalancıktan ağlayış
acıyarak uzattığı el değil
yılan görmüş soğukluğun korkusu
yarın yarın batakdan çıkıyorum

omuz silkeleyip küstüm giderim
kim benim bu derdime hamal olsun
herkes kendi yükünün altında kör
kendine kör bana bir gören olsun
kes kes doğra soğan acıtır gözü
yığ yığ sakla mal vakit vermez nefse
beş iken kalbinde sevinç bir olmuş
kapında it ürer felek bağlamış
çağıl çağıl su sesi duymuyorum

akıl derim herkes bir traş yapar
kulak arkasına atar saçını
sanarım ki doğdu güneş var çiçek
kelebeğin kuşun hürlüğü yeter
hiç incitmem su üstünde gazeli
böyle bir düş bile kükrer pabuçsuz
gömleğin düğmesin koparır fersiz
iniltisi kalır taşın altında
önüm uçurum lakin korkmuyorum

yoğur yoğur yokluğun hamurunu
ne lezzet var ekmeğinde aşında
ne sanat var gölgesinde tozunda
kıymık kıymık et var kan var kara kara
virüs var çorbasına katılmış virüs
kaynasada su mikrop atmıyor sırttan
yanmıyor ateşin sunnisinden ya
bu harabeye nerden inip gelmiş
soru soru doğurur sormuyorum

ilkin akan ırmağa bakmalıyız
ne attık bu suya böyle kirlendi
herkes kendi canından koparsın parça
kendi gözyaşını süzsün elekte
pencereyi kırsın kapıyı kırsın
hele dağlar kar savursun odalara
bir destan yazsın Mehmet sınırlarda
köprü kursun sevdalı yürek yüreğe
tersini giyinsin İNSAN libasın
hızırdan hızlı şimşek geliyorum..


vahap ulukaya..2020