Üşümüyorum artık
Buz gibi ayaz gecelerden korkmuyorum
Yalnızlığın sınırını bilmekten
Biraz olsa da ısıtıyor içimi
Hasret kokan özlemlerin
Köreltmiş duyguların
Üşütmüyor beni artık
İçtiğim dertleri unutuyorum
Artık aşkı davet ediyorum masama
Yalnızlığımdan korkmuyorum artık
Son dediğim her günün ortasında
Yine sendizliğe kadeh kaldırıyorum
Dalgın gözler, yorgun adımlar
Veda öpüşünün ıslaklığını
Sildim dudaklarımdan
Üşümüyorum artık anlıyormusun
Kendimi de gizlemiyorum
Herkes eserini görsün diye
Aklıma geliyor
Senden işittiğim o ağır sözler
Oluk oluk sana içtiğim akşamlar
Neden derdim bitmiyor
Her günün batşında dinledim
Sert esen poyraz sesini
Bir anlam veremedim yaşadıklarıma
Bir hüzün çöktü bazen odama
Sessiz sessiz gece ağladım
Kırdın kalbimi
Üzgünüm, ölüm en güzeli
Parça parça oldum
Yaşanılmayacak gibisin
Oysa ki aşk hep güzeldir
Sevgi güzedir doyana dek
Sen, neden bilinmeyensin sonsuza dek