Ölümün avucunda
Uzaklara dalgın dalgın baktıkça
Anlam kazanıyordu her şey
Meltem rüzgarları okşadıkça yüzünü
Derinleşiyordu gözlerin
Yapraklarını sallıyordu dikenli güller
Bunca karanlığa inat
Sevdamı korudum hüzünlerden
Yüreğimde sakladığım bulutu
Bıraktım usulca gökyüzüne
Yalan dolan sözleri duydukça
Ellerim yüz kıvrımlarında dolaştı
Yalnız bırak,git be yalnızlık
Sensiz de sabahlarım ben geceleri
Bana hayatı anlamlı kılan her şey gibi
Gözlerin ayrılığın en kesici nedeni
Ciğerimi yakanları bilemezsin
Baktıkca yıldızlara
Bir garip olurum
Şiirler yazarım mor gecelere
Karmaşık duyguları çözerek
Sonuçlar çıkarıyorum yaşamak adına…
Düşmez yakamızdan suskunluk
Karanlık arasından bakan gözler
Ne katar ömrüme
Bir konuk saygısıyla
Solgun resmindeki dudaklarına
Veda busemi bırakıyorum
El sallıyorum anılara
Ayrılık rüzgarı esiyor
Yaşama hükmünü sürdürse de tenimizde
Seni de beklerim
Bu dünyadaki veda geceme