Hafifliyor muyum yoksa yer mi oynuyor yerinden.
Hissetmiyorum ayak uçlarımı, dedim: "ne bu hal!"
Ey dost! Yükseliyorum, mesafe aldım yeryüzünden.
Bırak da gideyim! Direnme kafeste, yetsin işgal!

O çağırıyor! Çağrısına riayet et/mek gerek.
İşte, can kafesten uçtu! Melekler seyrede dursun
Menzilmiş gök, ağlar candan içeri can öbek öbek.
Yeryüzüne düşen gözyaşları, yağmurlara meftun.

Vardığım yer ayan beyan, ne gece vardı ne gündüz.
Ne güneş doğar ne de batar, doğu ve batı da yok.
Baktım; her yer uçsuz bucaksız, olabildiğince düz.
Ne yapıyorum, neden buradayım hiç bir fikrim yok!

Varılan yer ile olmak istenilen yer;

O kadar farklımış ki hüzün bitiverdi sinemde.
Ne cenneti özümser, ne cehennemi yaşar hakir,
Gönüldaşımın, dizleri dizlerime değmeğince.
Garibsedim halime, "ben" akıllıktan yana fakir.

Mesut Tütüncüler
DENİZLİ 09.02.2018