bir şiirin sözleri kadar kısaydı hayatlarımız
oysaki sandığımız gibi değil sanmadığımız gibi yaşıyorduk özlediklerimizi
ya özleyipte saramadıklarımız vardı ezberlerde yada umut ettiklerimiz vardı
o sandığın bir yudum mavi bir yudum yeşil yakıyordu yüreğimizi
yada durup susup kalıyorduk gözlerimizde
kemancının çaldığı son şarkının dizeleri gibi
vurur durur her gecenin sabahında yüreğime ezberlediklerim ve
ezberleyemediklerim hançer gibi saplanır kalır bir çare bir çözüm
birde adamlıktan verdiğin son sözün.
hey yazdığım yazamadığım son şiirim gibisin bana yaptığın en büyük kötülük
oku oku ama sakın yazma hakmı helalmi sor dönde bir kendine
neden niçin ezberliyorum yüzünde kalan son tebessümü
oysaki demiştin sana verdiğim son beyaz papatyaları sakın koynundan çıkarma
iyi’de kurşunların saplanıyor her,gün her, gece sen hey sevdiğim sandığım ama hiç olmayan sen
her geçen gün saplanıyorsun yüreğime sancıların bitmiyor
yüreğim dağlanıyor üzerimde siyahtan örme hırkan benden hellalik istemeden önce
bir kapı çalmasını birde yaktığın yüreği söndürmesini öğren
aklınca neden diyeceksin atmaya kıyamadığım sonunu hiç getiremediğim ,
bir sevdanın serüveni olduğun için her daim yandığım yaktığım birazda çocuk olduğum için
kendime yaptığım en büyük kötülük bir okun ucunda vurulmayı beklemek oldu
sana size son sözüm kadehteki son damla içkim duamdaki son sözüm son nefesimde verdiğim
hiç bitmeden giden son ezberlediğim sen olduğun için sakın unutma
papatyalarımızı ezberlediğim yaralarım ....
nedense saklıyorum kendime yaptığım kötülükleri sen hırçın çocuk sen hırçın evlat
sen sevdiğim ihanetin bedeli olmaz ne canda ne kanda davada edilmez bildiğim tek şey
benden sakın ola hellallik isteme gözlerim seni oyar nefesin gibi kabul etmez
2.02.2020 Hesna AsiTürk