Ağlatma Beni Be Gülüm (Düzenlenmiş)

Ağlatma beni be gülüm,
Zaten çağlayan oldu gözlerim.
Aynalar, yüzümün tebessümüne
Hasret kaldı gittiğinden beri.

Ağlatma beni be gülüm,
İçimde sancı, susmaz bir acı.
Kendimden kaçamıyorum,
Anahtarı sende olan bir kilit gibi.

Ağlatma beni be gülüm,
"Bizimki" dediğimiz o masalda
Artık sadece ben kaldım,
Sen, bizi böldüğün günden beri.

Ağlatma beni be gülüm,
Mevsimlerin ilkini unuttum.
Baharsa bende hep son olur,
Yapraksız bir ağaç gibi donuk.

Ağlatma beni be gülüm,
Bir kuş konsa kollarıma…
Kollarım kırık, kanatsız sanki,
Kuş bile konamaz artık.

Ağlatma beni be gülüm,
Gökyüzüne, bulutlara sarılıyorum.
Kollarım boşluğu sararken
Yalnızca kendimi avutuyorum.

Beni unuttun belki bir düş gibi,
Ama ben seni hep içimde taşıdım.
Bir damla gözyaşında boğulurken
"Unut" diyemedim... ağlamaya devam ettim.