Kaç mezar kazdırdın gönlümde sayısı belli değil.
Üzerine toprak attıklarımın sayısını unuttum.
Öyle şeyler yaptırdın ki hayat
Sevdiklerimi elimden aldın.
Sevmediklerimi bana güldürdün.
Olur olmaz kişilere kapımı çaldırdın.
Yüzlerce kez kalbime davetsiz misafir gönderdin.
Dost bildiğim gönülleri geri çevirdin.
Yeter artık yoruldum .
Gelme üzerime ruhum daraldı.
Açtığın yaraları kapatmaya yetmedi zaman.


Zalimliği elden bırakmayınca ,yüzüm gülmedi.
Ömrüm talan oldu sevgim yağmalandı.
Son darbeleri dostlarımdan yiğince,
Çırpınıp durdum daracık sokaklarında.
Sesim kesildi ,soluksuz kaldım.
Bakma şimdi güldüğüme mutlu birinden rol çaldım.
Yalnızlığın yükü omzuma yüklenince,
Kaldıramadım altında kaldım.
Halime acısınlar istemedim gözyaşlarımı içime akıttım .
Feryadımı duyan olmadı
Ne aç gözlü doyumsuz bir düzensin hayat.

Tuğba Yalın