UNUTMA!

Hayat bu
Ne çabuk geçiyor zaman
Daha dün dimdik çıkarken yokuşu
Şimdi düz yolda bile
Dinlenmek istiyor insan
Dönüp bakınca geriye
Göz açıp kapayınca kadar
Ne de çabuk geçmiş zaman

Daha dün
Yenice yazılmıştın okula
Sonunda almıştın bir diploma
Akabinde öğretmen okulu
Olmadı eğitim enstitüsü
Hayat sanki bir öykü
Buluvermişsin kendini
Yurdun ücra bir yerinde
Adın olmuş köyün öğretmeni

Öyle veya böyle
Girmişsin dünya evine
Çoluk çocuk olmuş sıra ile
Dün tek kişi ilken
Ne çabuk da çoğalıvermişisin
Geçen zaman içinde

Çoktan unutursun kendini
Başlar çoluk çocuğun derdi
Biri bitmeden başlar diğeri
Zorludur yaşamın engebeleri

Herkes atılır hayata
Bir de bakmışsın ki
Kalıvermişsin ortalıkta
Köroğlu ayvaz misali

Gel zaman git zaman
Dolaşmışsın yurdu tastamam
Devler demiş sana
Buraya kadar
Emekli ediyorum seni
Bunca çalıştığın yeter

Olursun emekli
Boşlukta bulursun kendini
Alışmışsın çalışmaya
Hem de senelerce
Düşünürsün kendince
Nasıl bir iş tutsam diye

Değerlendirmemişsen
Geçen yılları
Edinememişsin bir ev bark
Bundan sonraki işin
İnan çok zor olacak
Diksen de gözünü
Hayali hülyalara
Hepsinden vazgeç
Kendi yağınla kavrulmaya bak

Taşıma başkasının sorumluluğunu
Kendine bir meşgale bul
Artık yakındır yolun sonu
Düşme çok da karamsarlığa
Nasıl olsa birgün
Sana da gelecek sıra
Unutma !
Ölümlüdür her fani...
Bırakmışsan geride bir eser
O seni yaşatmaya devam eder
Salih KOÇ
16 Ocak 2020/Büyükçekmece