Bak şimdi gemişiz gölgeden
gözler sağırmış
kulaklar kör
aydan gökten nem kapmışızda
dem tutmuşuz buhardan

su akar ağırdan
aklım kadeh
düşüm mey
kimlere meyletmişiz
yıllar yılı
gözlerimizle mey etmişiz

ah şu çıkar dünyası
istemezdim ki
kimsenin yolunun bana çıkmasını
şimdi istiyorum
bana çıkan yollar artıyor
ve artacak
insan ne zaman bırakır çıkar çıkmazını

asıl olan yaşamak
bak bu izbe düşlerin köşeleri yeşil
eskilerinin duvarları rutubet pembe
odalarının ışığı loş kırmızı

şimdi çıksam odadan
koşsam yeşilin içinde
var gücümle
herşeyden kaçabilir miyim

yalanın ayakkabıları ne kadar hızlı
şehvetten rüyalar neden bu kadar yavan
nedir orada durduran seni
ben hep yürürken çizgilere basmadan

eksiğim fazlam iyiliğim yanlışım
böyleyim böyleyim çokta güzelim
bir sonbahar çıplaklığı gibi
herkes bilmez herkes bilmez
ama yinede bilir herkez