Bir fotoğrafta canlanan yaşanmışlıklar
Ona tecrübe bana yara
Kime göre, neye göre
Bu mesafeler
Yalan söyleyen ölçüler

Bize tuzak bu gönül ateşi
Bak üstünden atlayacak çocuklar
İncirler olduktan sonra daha var
Ona tutkulu kısa bana an kadar sonsuz

Beden dokunmasa ne
Ruh kenetlenmiş
Çok sular akmış üzerinden
De yıkanmışız yine aynı derede

O hep devam eden güçlü kadın
Kalabilir miydi acaba dedim
Bir kere sevdaya düşkün
Gözlerini görsem
Gözlerim dolar
Ama yinede ağlayamam gibi
Belki en fazla
sıcak bir damla süzülür
Mimik kıpırdamaz
Ağaç reçinesi gibi elmacık kemiğinde
Donar kalırsın
Bir peçeteye silip buruşturup çöpe atarım
Belki belkide yani bilemiyorum
Özlemimden küçük kırgınlığım

Kırmızı kitaplarımı hep çöpe attım
Biliyorum aklına geldikçe
Geceleri gizli gizli okuyorsun
Yalnız kaldığında
Duyuyorum dinliyorum
Sokaklar uyudu artık öpüşebiliriz diyorsun
Bende ezberimden tekrarlıyorum
Ve sıkıldıkça çubuk kraker yiyorum

Kızgınlıklar afaki,
Tatlı bir anı
Esir olmayı seçemeyen
Köle bir kadın
Paradokslar esası hatırlatır

Ben o giden hayalde kaldım
Adımladıkça kısalarım
Kısaldıkça daha çok adımlarım
Her neyse öyle işte yani
Kaçamayışım