Gök sevdalanmış maviye
Mavi düşmüş denize
Kıyıyı döverken dalgalar
Göğün kandilleri yanar sessizce


Sonra
Sisler düşer yerin dibine
Düşürmemeliydim gözlerden yaş
Bütün dikenlerimi tek tek ayıklamalıydım
Yüreğime batırmadan
Kan revan olmadan
Örselenmiş yüreğim
Hayal ile gerçek arası yaşanmışlıkları
Yalnızlığın cenine peydah etmişken
Ulu orta yıkılsın bu şehir
Kamburumda taşıdığım yükü
Yağmurun harmanladığı toprağın üzerine
Hüzün diye sersem
Buram,buram kokar
Ciğerimin içine çekerim


Aksak bir zaman
Aksana uğramış ses tellerim
Öğretmez sözcükleri
Bir soluğa kalmış,dar vakitleri
Yudumluyarak içiyorum


Terk etmedi beni namert geceler
Gözyaşlarım sahipsiz kalmadı
Yüreğim hiçbir acıya hasret değil
Kabullendim kimliğimi
Felek
Pusu kurmuş
Tamda orta yerinde hayatın
Eleğinden geçerken
İçinde kalanlar pes
İçinden geçenler es diyor
Dilim susss
Nefes,nefese
İçimi kanatan ezan sesleriyle
Çeken yolların
Üzerinde yürüyorum...