o vakit bir gece yarısı
avuçlarımın arasında yüzün
bakarken gözlerimin içine
kıyamam elbet öpmelere..
ve sen gülüyorsun
en özel tablosu sanatkârının
ayırararak kâhkülünü
alnına kondurduğum ölümsüzlük..

aşkının cilveleri çepeçevre sarıyor
kollarım sararken belini
buharından nefesinin
ifadelerime ulaşan şeffaflık..
topluyorum sevinçlerini
basarken göğsümde aydınlık
ve her nevi dermandır sevişlerin..

tutarken çenenden iki parmağımla
ince bir titreyiş dokunuyor sevdama
ayırma bakışlarını son sevdam
uykular haramdır sabahlara..
sonra öpüyorum şakaklarından
o ince boynundaki saklı manalardan
ve beyazlığın parıldıyor dünyalarımda..

böyle güzel anlatılır mı yaşanmadan
ya da hiç böylesi yaşanır mı?
sana soruyorum çehresi nurendam
sahi böyle güzel gülünür mü?
böylesi hayalden vazgeçilir mi
gök yaldızlarını dökerken şu açmazlarıma?

öp hadi durmaksızın sevgilim
sevgisini kıyılarına vurdu bu adam
koynuna girip dalgalarında sevişsin
karışsın en derinlerine sessizce
soluğunda yenilensin karanlık geçmişiyle
hala o endişe yüzünde tedirginliğinle
oysa yaşam sebebim masmavi güzelliğinde..

manzarana karşı bir sigara yakarken
bacak bacak üstüne ve keyifle
kimseler yokken yanımda izlemek seni
ve yalnızca sana anlatmak anlarsın diye
unutarak bildiklerimi sana yürümek
ıslanırken hayatlarım ömrünün üzerine
kabullenerek boğulmaları içine çekişinle..