1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
458
Okunma
Asırlık meydanın çınarı karşımda
Otuz yılın ardından yine bakışıyoruz
İkimiz de doğduğumuz yere yakışıyoruz
Azametli olmuş meydanda serpilmiş zahir
Dallarından ilham alıyor sürüyle Şair
gölgesinin altında serin bir çayhane
Tepemde kımıldayan Nisan yaprakları
Ne evlatlar doğuruyor Anadolu toprakları
Öyle yüce ki kimse zirvesine değemez
Fidan gibi davranıp başını yere eğemez
Anılar var gözlerimin önünde oynaşan
Sinemde bir yumruk oturmuş kırk yıllık
Yıkıldı bu dallarda ilan ettiğim krallık
Çok konuşma diye fısıldıyor gölgeler
Korkutmak için güneşi yok ediyorlar
Susmam zirveye adımı kazıdım çünkü
Tevellüt elli üç değilim ki çocuk dünkü
5.0
100% (5)
Cevap Yaz