nâme’üç

postmodern çağın gönlü güzellerine

bugün seni özlememek çok güç.
telaşımdan anlamışsındır.
yatak döşek ayrılığım artık,
beynimde aritmik titremeler
gözbebeklerimde uranyumla zenginleştirilmiş hüzün.
umutsuzum sanıyorsan yanılıyorsun.
yorgunum azıcık.
aczime ver.
kırlangıçların suskunluğuna,
havanın pusuna,
gecenin zulasına sakladığım çığlıklarıma ver ...
burnumda kesif nem kokusu.
damarlarımda serum tortusu
telaşım biraz da seni görememek korkusu
bir açık görüş düşünde
korkularıma ver bu mektubun çalakalem oluşunu
ulaşmama ihtimali bu mektubun kurşuni kabusu
üşüyor musun sen de
mağlup musun bir kuşun özgürlük ötüşüne
gömleğimin ütüsünü düşünüyorsundur sen şimdi
ben de senin varoluşsal yolculuğunu
üşüyorum ben de
hasretim gözyaşınla yıkanmış müstehzi gülüşüne
ben her yorulduğumda sen gül
sen her güldüğünde ben yorgun olayım
her kuraklığımda sen dökül
bir çağlayan gibi üzerime
ben kuraklığımı bileyim
sen her döküldüğünde üzerime
ben sensiz eğretiyim
bu tekinsiz memleketin caddelerine
hoşçakal
Farzımuhal