Kanatları kapalı kuşların ağzından akıyor ’söz’
Gözlerime yürüyen geceyarıları ve kokladığım papatya yaşımın fikrine karıştığında
Bir kent boyunca gölgeler uzanır önüme
Duvarlar gülümser ve hatta susar ağaç
Gürültüsü içimin yankısında
Yorgun kuytu





Bulutları dalgalı bahardan geçiyorum
Tenimde uyanan özlem çığlıkları düş uykularıyla sarıldığında
Mor sabahları uçurur parmaklarım güneşin boynuna
Gözbebeklerimde yeşilin uğultusu hep küçük bir çocuk gibi çarparken
Yüreğimde buğulanan





Cam sırtında benimle büyüyen yalnızlıklara hep yağmur yağıyor
Uçurum rüzgar ayak izlerime çekiliyor
Avuçiçimde üşüyor boşluk ve yollar
Sesimin çiçekleneceği kıyılar gökyüzü kıvrımı ruhuma
Yanağıma ağzını bırakıp sessizce yürüyen yalnızlıklar diyorum
Çok kalabalıksınız
Ve üstelik elimi uzattığımda kendime kalışım yok mu

Oysa canım birşey istiyordu
Hep istiyordu

...