Geldiğin yerde bana benzeyen yoktur ..
Bilirim çünkü ben bana benzemiyorum,

Düşün ki bir çocuk,
Kimin elinden tutsa inanır ya sevgisine
Ben Sana benzeyen yollardan geçtim
Tutabilmek için ellerini

O yollar huzur dolu ama sessiz
Düşünsene yalnızlığın bahçesinden
Çiçek topladım çıkabilmek için huzuruna
Kabul ediyorum yol uzundu
Solmuş olabilirler belki
Biraz da küstüler boyunları bükük
Hem toprağından ayırdıysam ne olmuş
Senin can evine elim boş gelemezdim ya
Koyarsın bir vazoya
Kök salar, belki ekersin toprağa
Ya da izlersin tahtında
yalnızlığın nasıl İnsanı çürüttüğünü


Ekme nolur sarmaşıktan beter bu çiçek
Toprak , su , güneş de istemez
Tek derdi tutunacağı bir dal
Huzuruna bu çiçekle geldiğim için
Kovalama beni kalp sarayından
Bende isterdim güllerden bir demet
Veya papatyalardan bir taç
...
Aşk şartları malum ..
Sessizlik mevsimin ve,
Kalbime düştü ilk cemre
Bu Aralık’ta s’onsuzum ...



❣zhr❣