Sus/uyorumŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir Şiir Düşer Günlerden Dün...
İzni Alınır Şairin Yürekten Sızanları Döksem mi Diye... www.youtube.com/watch?v=lyk1uEJBxis
Aşk sanırım Leyla ile Mecnun’un sırtındaki heybedeydi
Zöhre ile Tahir’den sonrası meçhul olan Şimdilerde... Ömrüm dediğin ömrünü mum alevinin gölgesine hapsetmekte Sevda yüreğe yük Sevda kaleme hüzün Sevda kirpiğe külfet Sevda sevginin leşine gebe... Yüreğimden evvel kalemini kırmıştır Bir gece gülüşümü çalan gülüş/ün Şimdilerde üşür ruhum Zemheri gelmeden ayazlarında Kirpiğin diyorum kirpiğin Değmeseydi kaşıma Üşümezdim senli sensizliğe Zamanlı zamansız belki de... Karalıyorsam kelimeleri kelimelere Şair olmak değil derdim be adam! Yüreğime attığın o taşı Çıkartamıyor kırk kelam... işte tamda o an Bir deliye muhtaç oluyorum Sus/uyorum Güne kar tanesi olup gülüşün raks ederek düşerken Ellerin ellerime zaman çalıp dokunsa Ayaza çalan Ankara sokaklarında Yaşamak kitabın son cümlesinde İğde kokulu saçlarına Hasreti gömeceğim... Yoruldum dilenmekten Bir tadım gülücük Sadaka niyetine bile mahrum kılınan... Son noktayı koymak Acıdan mı bilemedim Kırıldı sabır çektiğim tesbihim... Oysa tek hatırandı tenimdeki taneleri Ve boşlukta kaldı tutmadığın ellerim İM.... 04/12/2019 |