De ki
Ey kâvm-i kalbim
Kutsanmış bir leyl hitâmında
Alnına karalar çalınmış
Feri yitik maznûn bir Kandil’in mağmûm aksanında
Kabûle kârin duâlarıma
Secde ettirdiğim avuçlarımdan azât
Leylâî berdân Sevdâm
Gittiğinden beridir
Bu kirpikler
Vuslât nedir
Bildi mi




Âgâh aklımın
Âbâd yangınından kurtardığım uykularım
Kanaya kasıla kasıklarından
Kaç düş düşük yaptı
Kaç rûyayı prematüre doğurdu
Sağanak boğanak
Kuzgûn sûretli zifirî g’ecelere

Kaç aynada vurdum sırça bedenimi
Öfkemin deli fişekleriyle

Kaç kere astım boynundan cismimi boynuna
Kırıla kırıla kemiklerim

Kaç kere geberdim
Geberdim de
Sızarken ismi harf hece
Ağzımın kenarından kızılcık rengiyle
Kimse bilmedi
O Yâr bildi mi




De ki
Ey kâvi-i kalbim
Sodom’lu günâhlara yağan
Kızgın taşlara aç göğsünü
Ki
Lût dâhi merhâmet etmeyecek
İkrâr bend ruhunun Haccâclığına