bilhassa diye başlıyordu bir şiir
bilhassa vurgusuna takılıyordu gözlerim
mülteci mührünü takınan o hiçliğe

yerlerde kurumuş yapraklara isim takıyordu
sokak çocukları
ve bir şiir karakterini anımsıyordum
yanlarından geçerken
neticede o da kimsesiz bir şiiri sırtlanmıştı

şehrin en ucube antik kentinde loş bir sessizliği
dost edinmiş
bir merdiven arası boşluğa
yalın ayak koşan zenci bir güruh vardı zamanında
beyazlardan kaçan
siz görürseniz onları bana söyleyin
ben misafir ederim satırlarıma

birde
"akşam oldu hüzünlendim ben yine" diye bi şarkı vardı
eskiden çok sevdiğim
hele bir de sigara oldu mu
açıp dertlendiğimi zannederdim filan
ama değiştirdim o şarkıyı şu dakka itibariyle
yani geceye
gece oldu hüzünlendim ben diyorum artık
belki de hüzünün ta kendisidir mülteci olan
düşlerime

neyse
anlatacak çok şey var da
kalemin mürekkebi ücretli
ee ücretli olmayan ne var ki
gerçi bi aldığımız nefes var ücretsiz olan
yani benim bildiğim
onunda bedeli ağır..